Ο Ελληνισμός των Σκοπίων

Κατά την απογραφή του 1941, η οποία έγινε με ευθύνη των Γερμανικών στρατευμάτων κατοχής, και άρα είναι πλέον αντικειμενική, επί συνόλου 800.000 πληθυσμού κατεγράφησαν 100.000 Έλληνες το γένος, Χριστιανοί Ορθόδοξοι στο θρήσκευμα, δηλαδή το 12% του πληθυσμού.

     Η απογραφή του 1951 δίνει 158.000 ελληνικό στοιχείο. Εξ αυτών 25.000 είναι Έλληνες γηγενείς κάτοικοι Μοναστηρίου, 100.000 βλαχόφωνοι Έλληνες (Γκρέκ), 3.000 Έλληνες Σαρακατσαναίοι και 32.000 Έλληνες πολιτικοί πρόσφυγες του εμφυλίου. Ήτοι το 18% του εξ 900.000 (τότε) πληθυσμού. Τα στοιχεία αυτά ενόχλησαν τις αρχές των Σκοπίων οι οποίες υποχρέωσαν τους 100.000 Έλληνες να δηλώνονται «Μακεδόνες» ή το πολύ «Βλάχοι».

     Τα απογραφικά στοιχεία του 1961 και 1971 είναι απολύτως ασαφή από την προσπάθεια των Σκοπιανών να μειώσουν τη δύναμη των Ελλήνων.

     Με την απογραφή όμως του 1991 αποκαθίσταται εν μέρει η αλήθεια. Παρ΄ότι δεν κοινοποιήθηκαν λεπτομερή απογραφικά στοιχεία, εν τούτοις στον αντιπολιτευόμενο τύπο δημοσιεύθηκαν πληροφορίες περί του ότι ποσοστό μεταξύ 12 και 18% εδήλωσε ότι έχει ελληνική εθνική συνείδηση. Δηλαδή περίπου 250.000 επί συνόλου 2.200.00 κατοίκων. Όλοι αυτοί είναι εκείνοι οι οποίοι είχαν εξαναγκασθεί στο παρελθόν να δηλώσουν «Μακεδόνες» ή «Βλάχοι» ή «Γιουγκοσλάβοι». Είναι αυτοί που στην πραγματικότητα είναι «Γηγενείς Έλληνες». «Βλάχοι», «Σαρακατσαναίοι» και «Πολιτικοί Πρόσφυγες».

     Αυτός ο εξαναγκασμός των κατοίκων της χώρας αυτής οι οποίοι διέθεταν ελληνική εθνική συνείδηση, να προσδιορίζονται ως Μακεδόνες, Βλάχοι, Γιουγκοσλάβοι, Σαρακατσαναίοι κ.λ.π. είχε ως σκοπό τη διάκριση αυτών από τα Σλαβικά φύλα τα οποία κυριαρχούσαν στο κρατίδιο αυτό από της εποχής του Τίτο, και τα οποία συνιστούσαν, όπως ακόμη και σήμερα, την άρχουσα τάξη των Σκοπίων. Απλή ανάγνωση των ονομάτων και των επιθέτων της διοικούσης ελίτ (Γκρικόρωφ, Τσεβρενκόφσκυ, Γκρουέφσκυ κ.λ.π.) πείθει και τους πλέον κακόπιστους και αφελείς περί της Σλαβικής καταγωγής της κυβερνώσης τάξεως. Και είναι απορίας άξιον πως οι ιθύνοντες του κρατιδίου αυτού απαρνούνται την καταγωγή των και κατ΄ακολουθίαν την συγγένειά των με τα Σλαβικά φύλα της Ανατολικής Ευρώπης.

     Σε αντίθεση όμως με τους διωγμούς των Ελλήνων της Τουρκίας, οι διωγμοί των Ελλήνων των Σκοπίων δεν έλαβαν ποτέ έκταση γενοκτονίας. Οπωσδήποτε οι Έλληνες και λόγω των χαρισμάτων της φυλής, διακρινόμενοι στις τοπικές κοινωνίες, επέσυραν πάντοτε τον φθόνο των αλλοφύλων, αλλά στην περίπτωση των Σκοπίων και λόγω της εγγύτητος προς την βόρειο Ελλάδα το φρόνημα των γηγενών ιδίως Ελλήνων δεν κατέστη δυνατόν να καταβληθεί.

     Υπάρχει συνεπώς σήμερα αναντιρρήτως ελληνισμός στα Σκόπια. Αυτός θα πρέπει να είναι ο πρώτος στόχος μας. Θα πρέπει να ενισχυθεί παντοειδώς. Οικονομικώς, ηθικώς, πολιτιστικώς, εθνικώς. Το Κράτος μας έχει τους μηχανισμούς να καταγράψει τους γηγενείς Έλληνες, τους Βλάχους Έλληνες, τους Σαρακατσαναίους Έλληνες, τους πολιτικούς πρόσφυγες Έλληνες και να σταθεί δίπλα τους. Να στηρίξει το φρόνημά τους. Εάν διατηρούμε ελπίδες ότι με την ένταξη της Τουρκίας στην Ενωμένη Ευρώπη τα τυχόν υπολείμματα Ελληνισμού και Κρυπτοχριστιανών θα διασωθούν και θα ανακάμψουν από την χειμερία νάρκη αιώνων, στην περίπτωση των Σκοπίων μία συμπαγής τεράστια μειονότητα με Ελληνική εθνική συνείδηση αδιακρίτως ονομασίας (Μακεδόνες, Βλάχοι, Σαρακατσαναίοι κ.λ.π.) επωφελουμένη των ελευθεριών του Ευρωπαϊκού κεκτημένου, θα επανέλθει στο Ελληνικό Έθνος, όπως τούτο συμβαίνει με τους Έλληνες των απανταχού της γης πολιτισμένων Κρατών.