Οι Ελληνες Αλεβίτες

Η πρώτη αναφορά στους άγνωστους Αλεβίτες (Μπεκτασήδες) της Ελληνικής Θράκης, σε διεθνές κείμενο με ιδιαίτερη πολιτική βαρύτητα, είναι γεγονός. Στην ετήσια Έκθεση του STATE DEPARTMENT για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στην Ελλάδα το παρελθόν έτος 2009, γίνεται για πρώτη φορά μνεία των 3.000 Αλεβιτών (Μπεκτασήδων) της Ελληνικής Θράκης.

Ειδικότερα, η Έκθεση αναφέρει «Μέλη της Αλεβιτικής κοινότητας στη Θράκη, οι οποίοι ακολουθούν μία θρησκεία η οποία συγκροτείται από ισλαμικά σιϊτικά και στοιχεία των σούφι και η οποία αριθμεί περίπου 3.000 πιστούς, ισχυρίζεται ότι είναι αποδέκτης θρησκευτικών διακρίσεων από την Σουνιτική πλειοψηφία στα χωριά τους. Οι Αλεβίτες αναφέρουν ότι οι ηγέτες της Σουνιτικής πλειοψηφίας έχουν πλέον υπό τον έλεγχό τους, τους θρησκευτικούς χώρους των Αλεβιτών, αρνούμενοι σε αυτούς την πρόσβαση για να εκπληρώσουν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα και διέλυσαν τα παραδοσιακά τους πανηγύρια»

Η αναφορά αυτή είναι αποκλειστικά και μόνο το αποτέλεσμα μακράς και επίπονης προσπάθειας της εφημερίδας ΖΑΓΑΛΙΣΑ, αλλά και πολυπληθούς ομάδας Μπεκτασήδων μελών του Πανελληνίου Συλλόγου Πομάκων, να φέρουν το ζήτημα στο διεθνές προσκήνιο. Οι πρωτοβουλίες αναπτύχθηκαν με ιδιαίτερη προσοχή και “εμπιστευτικά”, τόσο σε Ευρωπαϊκό όσο και σε υπερ-ατλαντικό επίπεδο, με στόχο να αναδειχθεί η ξεχασμένη αυτή θρησκευτική και πολιτισμική παράμετρος της Θράκης, η οποία υποφέρει από την ισοπεδωτική λογική του τουρκικού εθνικισμού.

Η Ζαγάλισα γνώριζε και ανέμενε από καιρό το ευτυχές αυτό γεγονός και γι αυτό είχε αποκαλύψει για πρώτη φορά, ότι «οι Αλεβίτες της Ελληνικής Θράκης έχουν αναλάβει διεθνείς πρωτοβουλίες και πραγματοποιήσει επαφές με δύο επιτροπές ανθρωπίνων Δικαιωμάτων…έχει αποσταλεί σχετικό αποδεικτικό υλικό για τις πιέσεις που υφίστανται…έχουν συναντηθεί με Αμερικανική αντιπροσωπεία…». Η εξέλιξη έγινε ήδη γνωστή στους ενεργοποιημένους πολιτικά κύκλους των Μπεκτασήδων, προκάλεσε ιδιαίτερη χαρά και έδωσε θάρρος και ελπίδα για συνέχιση του αγώνα τους.

Είναι γνωστό ότι και στην Τουρκία, έχει αναπτυχθεί τεράστιο κύμα Αλεβιτικής οργής για την άρνηση της επίσημης αναγνώρισής τους από το Τουρκικό κράτος. Οι Αλεβίτες της Τουρκίας έχουν κάνει πολλά βήματα προόδου και όσο ο εκδημοκρατισμός προχωράει τόσο η κοινωνική και πολιτική παρουσία τους γίνεται εντονότερη, σε αντίθεση με τη Θράκη, όπου το ζήτημα παραμένει εν πολλοίς άγνωστο και νεφελώδες.

Ειδικά, για την Τουρκία, να θυμίσουμε ότι στις 2.7.1993, φανατικοί εθνικιστές-ισλαμιστές πυρπόλησαν στην πόλη Σεβάστεια (Sivas) το ξενοδοχείο Madimak, όπου γινόταν το ετήσιο φεστιβάλ στη μνήμη του Αλεβίτη λαϊκού ποιητή του 16ου αιώνα, Pir Sultan Abdal, με αποτέλεσμα το θάνατο 37 συμμετεχόντων και τον τραυματισμό πολλών άλλων. Στη συνέχεια, σε επεισόδια που προκάλεσαν φανατικοί κύκλοι στις συνοικίες Gaziosmanpaşa και Umraniye της Κωνσταντινούπολης, μεταξύ 12 και 14 Μαρτίου 1995, είχαν και πάλι ως αποτέλεσμα το θάνατο 25 Αλεβιτών και τον τραυματισμό άλλων 300.

Στην Ελληνική Θράκη, η έλλειψη τοπικής επιστημονικής ηγεσίας (η επίσης απόλυτη απουσία του πανεπιστημίου) και η κυριαρχία του τουρκικού εθνικισμού μέσα από το πελατειακό πολιτικό σύστημα, δεν επέτρεψε σε ούτε ΕΝΑΝ πολιτικό της Θράκης να αναδείξει το ζήτημα και να καταγγείλει τις ρατσιστικές διώξεις που υφίστανται οι Μπεκτασήδες στα χωριά τους, στο όνομα της ποθούμενης ενότητας της «σουνιτικής τουρκο-μουσουλμανικής μειονότητας». Τους έκλεψαν τα μοναστήρια τους (με πιο χαρακτηριστικό τον κορυφαίο τεκέ της Ρούσας, για την ανακαίνιση του οποίου η Τουρκία πρόσφερε επισήμως 20.000 ευρώ), τους έκλεψαν τα πανηγύρια τους και τα μετέτρεψαν σε κακόγουστες φιέστες τουρκικού εθνικισμού (με σπουδαιότερο το Χίλια), τους σαμποτάρουν κάθε προσπάθεια ανάδειξης της ιδιαιτερότητάς τους (όπως το πανηγύρι της Μπέλα Βόντα) και τους ωθούν με κάθε μέσο και τρόπο στην καταστροφή.

Οι στρατιές βουλευτών (εσχάτως και υπουργών και υφυπουργών) που ανέδειξαν με την ψήφο τους οι Θράκες της Ροδόπης, του Έβρου και της Ξάνθης, αλλά και νομαρχών-δημάρχων, νομαρχιακών και δημοτικών συμβούλων, προέδρων κοινοτήτων και λοιπών φιλόδοξων πολιτικάντηδων, ανηκόντων στις …προοδευτικές δυνάμεις ή μη, δεν ανέδειξαν ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ που να έχει αναλάβει την παραμικρή πρακτική πρωτοβουλία ανάδειξης και προστασίας των Μπεκτασήδων της Θράκης.

Για το λόγο αυτό γίνεται φανερό πόσο σπουδαία είναι η επιτυχία της εφημερίδας ΖΑΓΑΛΙΣΑ και του Πανελλήνιου Συλλόγου Πομάκων και έρχεται να προστεθεί σε μία αλυσίδα διεθνών επιτυχιών, η οποία όλο και μεγαλώνει…ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΒΗΜΑ ΕΓΙΝΕ!