ΤΟ ΠΟΜΑΚΙΚΟ ΖΑΛΟΓΓΟ

Ως γνωστόν τα δημοτικά τραγούδια είναι τα τραγούδια του λαού. Μέσα από τα δημοτικά τραγούδια οι απλοί άνθρωποι των παλιότερων εποχών είχαν την ευκαιρία να τραγουδήσουν για τα βάσανα, τους πόνους, τις χαρές, τις λύπες τους κτλ. Κοινό σημείο στη δημοτική ποίηση των βαλκανικών λαών είναι τα δημοτικά τραγούδια εναντίον των Τούρκων κατακτητών. Η βαρβαρότητα των Τούρκων δεν περιοριζόταν μόνο στις σφαγές γυναικόπαιδων και γερόντων. Οι Τούρκοι κατακτητές βίαζαν τις γυναίκες και πολλές από αυτές τις έπαιρναν με το ζόρι μαζί τους. Όσες γυναίκες ακολουθούσαν με το ζόρι τους Τούρκους κατακτητές αντιμετώπιζαν έναν καθημερινό σωματικό και ψυχικό βιασμό.

 

Για να αποφύγουν όλα αυτά τα βάσανα πολλές Πομάκισσες πήραν την ηρωική απόφαση να πέσουναπό τους ψηλούς βράχους των βουνών και να σκοτωθούν, παρά να ατιμαστούν από τους βάρβαρους Τούρκους κατακτητές. Οι βράχοι αυτοί έμειναν στη συνείδηση του λαού μας ως Μόμτσκι Κάμεν – Βράχος του Κοριτσιού. Κάτι αντίστοιχο με το ελληνικό Ζάλογγο όπου και εκεί οι Ελληνίδες προτίμησαν τον ηρωικό θάνατο παρά την ατίμωση. Αυτές οι θυσίες όμως πέρασαν και στα τραγούδια του λαού. Ένα πομακικό δημοτικό τραγούδι που εκφράζει αυτή την ηρωική πράξη των Πομακισσών είναι και το «Μάνα μου, δικιά μου μανούλα – Μάητσσιμκο μόγιε μάητσσιμκο».

 

Αυτό το δημοτικό τραγούδι η Ζαγάλισα το αφιερώνει σε όλους εκείνους τους Πομάκους Γενίτσαρους που θεωρούν ντροπή να είναι Πομάκοι και ..ευτυχία να είναι «Τούρκοι». Είναι πραγματικά ανώμαλο να χαίρεσαι που οι παππούδες και οι γιαγιάδες σου σφάχτηκαν και βιάστηκαν από τους Τούρκους και εσύ να λες ότι είσαι Τούρκος. Αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία. Το ne mutlu türküm diyene όταν λέγεται από Πομάκο αποτελεί ντροπή και προσβολή της μνήμης των νεκρών μας. Αλήθεια ο ιμάμης Αμέτ (Μέτε) από το Ωραίον τι λέει για αυτήν την ιστορική πραγματικότητα; Τι έχει να πει για τους προγόνους του που σφάχτηκαν και για τις γυναίκες που βιάστηκαν από τους Τούρκους; Μήπως το θεωρεί ευλογία; Θα είχε ενδιαφέρον ο Αμέτ να βγει δημόσια και να πει τη γνώμη του για τις γυναίκες που βιάζονταν και για αυτές που αποφάσισαν να πέσουν από τους βράχους…

 

Δυστυχώς όπως έχουμε ξαναγράψει στη Ζαγάλισα εκείνες οι γυναίκες είχαν πιο πολλά κότσια από πολλούς άντρες Πομάκους σήμερα, οι οποίοι φοβούνται και τον …ίσκιο τους.

 

Για αυτό σήμερα όλοι πρέπει να παραμερίσουμε τους ραγιαδισμούς και τους Γενίτσαρους και να αντικαταστήσουμε το προσβλητικό γενοκτονικό σύνθημα των τούρκων με την πομακική λαλιά και αλήθεια: Είμαστε περήφανοι που ήμαστε Πομάκοι!!

Πηγη : Εφημερίδα Ζαγάλισα