Η Μουσουλμανική θρησκεία έχει τρεις μεγάλες σχολές διάδοσης του Ισλάμ. Η μία είναι του Χιτζάζ [Σαουδική Αραβία, Υεμένη, βόρεια Αφρική μέχρι και Ισπανία]. Η άλλη είναι της Κιούφα [Ιράκ, Ιράν, Πακιστάν και Ινδίες] και τέλος, η μεγάλη Σχολή του Χόρασαν [Καύκασος Μικρά Ασία, Κεντρική Ασία και Βαλκάνια.]. Η Σχολή του Χιτζάζ ήκμασε τον 7ο και το 8ο αιώνα και έφθασε μέχρι την Ανδαλουσία. Η Σχολή της Κιούφα ήκμασε από τον 8ο μέχρι τον 11ο αιώνα και εξισλαμίστηκαν Μέση Ανατολή, Ινδονησία, περιοχές της Ινδίας, Πακιστάν, Αφγανιστάν και οι περισσότερες περιοχές της νοτιοανατολικής Ασίας. Τον 11ο αιώνα και μέχρι το τέλος του 14ου αιώνα ήκμασε η Σχολή του Χόρασαν. Οι δάσκαλοι (σούφι) του Χόρασαν [Horasan Erenleri] επί τέσσερις αιώνες επικράτησαν πλήρως στον Ισλαμικό κόσμο και διέδωσαν το ισλάμ από το Σινικό Τείχος μέχρι την κεντρική Ευρώπη.
Οι πόλεις Μπουχάρα, Σαμαρκάνδη, Τασκένδη και Ασκαμπάτ ήταν κέντρα επιστήμης, αστρονομίας και πολιτισμού. Ο μεγάλος φιλόσοφος Αχμέτ Γιεσεβή, ο Φαραμπή που μετέφρασε Αριστοτέλη και Πλάτωνα και πολλούς άλλους αρχαίους Ελληνες φιλόσοφους [την εποχή εκείνη τα αρχαία Ελληνικά διδάσκονταν μόνο στην Μπουχάρα], ο μεγάλος ιατρός Ίμπνι Σίνα που θεωρείται στην Ανατολή εφάμιλλος του Ιπποκράτη, ο Μεβλανά, ο Χατζή Μπεκτασή Βελή, ο Χατζή Μπαϊράμ Βελή μεγάλοι ποιητές, θεολόγοι και σοφιστές, ο Μπουχαρή, ο Τιρμιζή και ο Εμπού Δαβούτ οι μεγάλοι θεολόγοι και ερμηνευτές του Κορανίου και της επιστήμης των Χαντίς και χιλιάδες άλλοι επιστήμονες μεσουράνησαν, ενώ η Ευρώπη βίωνε τον Μεσαίωνα.
Περί το 1322 μ.Χ. οι Χόρασαν Ερενλερί με επί κεφαλής τον μαθητή του Χατζή Μπεκτασή Βελή, Σαρή Σαλτίκ, αντιγράφοντας τη μέθοδο του Κύριλλου και του Μεθοδίου που δίδαξαν τον χριστιανισμό και την κυριλλική στους Σλάβους, έφθασαν στη σημερινή Τιμισουάρα της Ρουμανίας, όπου ο κυβερνήτης της περιοχής, ονόματι Mercuea, τους δέχθηκε και ανέθεσε να διδάξουν το Ισλάμ στην επικράτεια του. Ο Σαρή Σαλτίκ στην κυριολεξία άγιος άνθρωπος και πολύ μορφωμένος, μιλούσε και έγραφε επτά γλώσσες. Το Ευαγγέλιο το ήξερε τόσο καλά όσο και το Κοράνιο. Έψελνε το Ευαγγέλιο στην αρχαία Ελληνική γλώσσα αφήνοντας άφωνους τους ιερωμένους της ορθόδοξης εκκλησίας. Δημιούργησε στενές φιλίες με όλους τους ορθόδοξους χριστιανούς ιερωμένους της περιοχής και αργότερα όλων των Βαλκανίων, προκειμένου να καταπολεμήσουν τους επιδρομείς σταυροφόρους του Πάπα, πάντα υπό την ανοχή και πότε υπό την αδυναμία του Βυζαντινού κράτους που είχε περιοριστεί γύρω από την Κωνσταντινούπολη.
Στην αρχή ασπάστηκαν την ισλαμική θρησκεία οι χωρικοί, οι νομαδικές φυλές, οι Γιουρούκοι. Πολλοί Πομάκοι ήταν ακόμη σαμανιστές και ασπάστηκαν από τους πρώτους την νέα θρησκεία, ακολούθησαν οι Αλβανοί και οι Βόσνιοι. Στην ενιαία τότε Θράκη κατοικούσαν πολλοί Πομάκοι.
Από το 1322 μ.Χ. μέχρι το 1430 μ.Χ. σχεδόν όλοι οι Πομάκοι της Θράκης ασπάστηκαν την ισλαμική Θρησκεία. Στην αρχή με τον Σαρή Σαλτίκ και αργότερα με τον Χατζή Μπαϊράμ Βελή.
Την εποχή εκείνη στα Μάλγαρα και στην Καλλίπολη γράφτηκαν σπουδαία συγγράμματα της ισλαμικής θρησκείας όπως τα Μωχαμεντιγιέ, Αχμεδιέ και Ενβάρουλ Ασικίν, από τους αδελφούς Αχμέτ και Μωχαμέτ Μπιτζάν (στη Περσική γλώσσα, που αργότερα τα μετάφρασαν και στην Οθωμανική).
Ήταν τέτοιο το πνεύμα του εξισλαμισμού και της ιδέας ότι θα σώσουν τους ανθρώπους, ώστε ο Χατζή Μπαϊράμ Βελή, στην επιστροφή του από τα Βαλκάνια και περνώντας από την Καλλίπολη συνάντησε τον μαθητή του Αχμέτ Μπιτζάν το 850 έτος Εγίρας, ο οποίος είχε ολοκληρώσει την συγγραφή των παραπάνω βιβλίων και του είπε: καλύτερα να εξισλάμιζες έναν άνθρωπο και να τον έσωζες παρά να απασχολιόσουν με την συγγραφή αυτών των βιβλίων. Με αυτό ήθελε να δηλώσει πόση αξία είχε ο εξισλαμισμός, παρά να υποτιμήσει την συγγραφή βιβλίων. Φωτοτυπίες των βιβλίων σας παραθέτουμε.
Δεν είναι αλήθεια ότι οι Πομάκοι δεν είχαμε Γραφή. Η διάδοση του Ισλάμ δεν μπορούσε να γίνει προφορικά. ΄Όπως ο Κύριλλος και Μεθόδιος, μαζί με τον χριστιανισμό δίδαξαν την Κυριλλική, που είχε Βυζαντινούς χαρακτήρες, έτσι και οι Πομάκοι έμαθαν την Αραβική Γραφή, που ήταν γλώσσα γραφής όλων των λαών της Ανατολής, Αράβων, Ιρανών, Οθωμανών, Αφγανών και των λαών της Κεντρικής και Νότιο-Ανατολικής Ασίας. Εγώ, που είμαι απόφοιτος δύο Μεδρεσέδων [Ιεροσπουδαστηρίων], διδάχθηκα στην Αραβική γραφή και μάλιστα οι δάσκαλοί μας δεν επιτρέπανε την Λατινική γραφή που είχε η Τουρκία από το 1928. Τα αναγνωστικά του Δημοτικού και του Ιεροσπουδαστηρίου τα έχουμε ακόμα. Οι ηλικιωμένοι στην ορεινή περιοχή διαβάζουν και γράφουν ακόμα αυτή την γραφή.
Το 1362 μ.Χ. επί Σουλτάνου Μουράτ Α΄ οι Οθωμανοί Τούρκοι εισέβαλαν στα Βαλκάνια αρχικά από την Καλλίπολη (και από αλλού στη συνέχεια), με τον πασά Λαλά Σαχίν, τον Χατζή Ιλμπέη και Εβρενός κυρίευσαν την χώρα των ΤΡΑΣ δηλ. την Θράκη [έτσι την αναφέρει η Παγκόσμια Ιστορία των Οθωμανών στον Δ ΄ Τόμο σελ. 387], όπου κατοικούσαν πολλοί Πομάκοι.
Μέχρι τότε τις περιοχές που κυρίευαν άνευ μάχης δεν τις λεηλατούσαν. Η Θράκη και τα Βαλκάνια λεηλατήθηκαν. Κυνήγησαν τους μεγάλους Αλεβήτες δασκάλους και πατέρες του τάγματος του Χατζή Μπεκτασή Βελή, πολλούς τους κρέμασαν ή τους έσφαξαν και έτσι σταμάτησε ο εξισλαμισμός των Βαλκανίων. Μέχρι τότε, οι άγιοι του Χόρασαν [Horasan Erenleri] κυρίεψαν τις καρδιές των λαών των Βαλκανίων με την αγάπη τους. Αντίθετα, οι Οθωμανοί ήρθαν και κυρίεψαν με τα όπλα τα Βαλκάνια, αλλά δεν κατάφεραν να κατακτήσουν τους λαούς. Οι λεηλασίες και οι βαριοί φόροι ήταν το χαρακτηριστικό γνώρισμα των Οθωμανών Τούρκων.
(τεύχος 33, Σεπτέμβριος 2009)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου